|
عنوان
|
ارزیابی ایمنی لرزه ای بناهای بنایی تاریخی ایران، کاربرد در دوره قرن 19 و اوایل قرن 20
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ارزیابی ایمنی، خانه تاریخی، دستورالعمل ایتالیا، تحلیل غیرخطی
|
|
چکیده
|
شهر تبریز بر روی یک گسل تکتونیکی بزرگ و فعال واقع شده است که متعلق به سیستم پیچیدهای است و گسل آناتولی شمالی در ترکیه را به گسل البرز در ایران متصل میکند. امروزه بیش از 600 ساختمان تاریخی در تبریز شناسایی شده است که نیاز به تحلیل لرزهای و حفاظت دارند. با توجه به عدم وجود دستورالعملهای مربوط به بناهای تاریخی، ارزیابی ایمنی لرزه ای این بناها به تأخیر افتاده است بنابراین هدف اصلی این معالعه ارزیابی ایمنی لرزه ای ساختمانهای تاریخی با استفاده از دستورالعملهای ایتالیایی است و نشان میدهد که این رویکرد اساس یک ارزیابی درست بر اساس روشهای علمی و محاسباتی را تأیید می کند. شش بنای تاریخی مربوط به دوره قاجار، به عنوان نمونه موردی انتخاب شدند. آسیب پذیری لرزه ای ساختمانهای مذکور با استفاده از دو سطح ارزیابی مختلف معرفی شده در دستورالعملهای ایتالیایی در مورد میراث فرهنگی، شامل محاسبات دستی که با استفاده از روشهای مکانیکی انجام میشوند و تحلیل عددی بناها که با ا ستفاده از نرم افزار انجام می شوند، مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، کارآیی و دقت روش مکانیکی ارائه شده در سطح یک در ارزیابی ایمنی لرزه ای در مقایسه با نتایج تحلیل عددی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشاندهنده آسیب پذیری لرزه ای ساختمانهای مورد بررسی به عنوان نمونه های انتخاب شده از میان خانه های تاریخی تبریز است. همچنین نتایج نشان میدهد که روشهای ارزیابی به کار گرفته شده جایگزین یکدیگر نیستند بلکه متعلق به دو سطح مختلف ارزیابی و قابل مقایسه هستند و سطح اول رویکرد محافظه کارانه ای را در نظر می گیرد.
|
|
پژوهشگران
|
پائولو لورنسو (نفر چهارم)، سید جعفر هاشمی (نفر سوم)، فرهاد آخوندی (نفر دوم)، سمیه غلامی (نفر اول)
|