عنوان
|
ارزیابی بیان همزمان ژن KLF4 و RNA غیرکدکنندهی طویل MIR503HG در پیشبرد روند سرطان در بیماران مبتلا به سرطان پستان در ایران
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه های تقاضا محور و غیر تقاضا محور
|
کلیدواژهها
|
سرطان پستان، RNA غیرکدکننده طویل، MIR503HG، KLF4.
|
چکیده
|
مقدمه: سرطان پستان شایعترین سرطان تشخیص داده شده و علت اصلی مرگومیر ناشی از سرطان در بین زنان در سراسر جهان است. سرطان اساساً یک بیماری ژنتیکی است. RNA های غیر کدکننده، عملکردهای تنظیمی ویژهای در شکلگیری و پیشرفت سرطان دارند. بیان نابجا یا اختلال در عملکرد RNA های غیرکدکننده طویل، ارتباط نزدیکی با بیماریهای مختلف از جمله سرطان دارد. LncRNA ها ممکن است فرآیندهایی مانند تکثیر سلولی، آپوپتوز، مهاجرت و تهاجم را در طول توسعه سرطان تنظیم کنند. تعداد زیادی از مطالعات نشان دادهاند که LncRNAها در تنظیم بیان ژن نقش دارند اما هنوز سوالات زیادی در مورد LncRNAها مطرح است که باید جواب داده شوند. بیان ژن و فرآیند تنظیم در بافتهای تومور با بافتهای طبیعی متفاوت است و با توجه به اینکه نقش KLF4 در سرطان پستان همچنان مبهم است، بنابراین در این پژوهش سطح بیان LncRNA MIR503HG و ژن KLF4 در نمونههای سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت و احتمال استفاده از آنها به عنوان نشانگر زیستی سنجیده شد. همچنین از نظر بیوانفورماتیکی، تعامل MIR503HG و KLF4 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: به منظور بررسی سطح بیان MIR503HG و KLF4 در 23 نمونه بافت توموری پستان و 23 نمونه بافت مجاور نرمال، ابتدا استخراج RNA کل از نمونهها و سپس سنتز c-DNA انجام شد. در آخر از تکنیک Real-time PCR استفاده شد. از نرم افزار GraphPad Prism نسخهی 8 جهت بررسیهای آماری استفاده شد. برای بررسی تعامل MIR503HG و KLF4 از وب سرور LncRRIsearch بهره برده شد. نتایج: نشان داده شد که بیان ژن KLF4 در بافتهای توموری پستان به طرز معناداری نسبت به بافت مجاور نرمال کاهش مییابد (0068/0 p-value=). بیان MIR503HG در بافتهای توموری پستان به طرز معناداری نسبت به بافت مجاور نرمال افزایش مییابد (0075/0 p-value=). همچنین در بررسی پتانسیل نشانگر زیستی ژن KLF4 و MIR503HG هر دو در دستهی نشانگرهای زیستی قابل قبول قرار گرفتند (7/0 AUC=). همچنین از لحاظ بیوانفورماتیکی پیشبینی شد که ژن KLF4 و MIR503HG با هم تعامل دارند. نتیجهگیری: بیان ژنهای KLF4 و MIR503HG در بافتهای سرطان پستان نسبت به بافتهای نرمال دچار تغییر میشود و احتمالاً در سرطان پستان میتوانند به عنوان یک نشانگر زیستی برای تشخیص نمونههای توموری در مقایسه با نمونه-های نرمال مورد استفاده قرار گیرند.
|
پژوهشگران
|
احمد همتا (استاد راهنما)، شهره اسحاقی (دانشجو)
|