|
عنوان
|
بررسی اثر 5فلورویوراسیل بتالاکتوگلوبولین هدفمند شده با اسیدفولیک و سدیم بوتیرات بروی سلول‌های سرطان کلون و متاستاز
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه های تقاضا محور و غیر تقاضا محور
|
|
کلیدواژه‌ها
|
سرطان کلون، 5فلورویوراسیل، سدیم‌بوتیرات، بتالاکتوگلوبولین، اسیدفولیک، متاستاز
|
|
چکیده
|
سرطان کلورکتال از سرطان‌های کلاسیک وابسته به التهاب است. التهاب مزمن دستگاه گوارش با فرآیندهایی خطر ابتلا به سرطان را چشمگیر افزایش می‌دهد. فاکتور NFκB ، یکی از عوامل پیش‌تومورزایی، و التهاب ناشی از آن با تمامی مشخصه‌های سرطان مرتبط است. التهاب و NFκB از طریق تبدیل اپیتالیال - مزانشیم مستقیما موجب گسترش متاستاز می‌شود. با از دست دادن E-کادهرین و در پی آن از دست دادن اتصال سلولی سلول‌های توموری از تومور اولیه جدا می‌شوند و به بافت‌های اطراف و دور حمله می‌کنند و تومور متاستازداده را شکل دهند. یکی از بخش‌های فرآیند تبدیل اپیتالیال - مزانشیم بیان آنزیم‌های ماتریکس‌متالوپروتئینازها است. افزایش بیان این آنزیم در انواعی از سرطان‌ها مثل تخمدان، پستان و کلورکتال دیده شده است. یکی از داروهای شیمی‌درمانی که در درمان سرطان کلورکتال نیز استفاده می‌شود 5فلورویوراسیل است. سدیم‌بوتیرات می‌تواند در سرطان کلورکتال به عنوان درمان کمکی مورد استفاده قرار بگیرد. پروتئین‌ها نیز مانند بیوپلیمرها می‌توانند در سیستم ارسال داور نقش مواد کمکی را داشته باشند. بتالاکتوگلوبولین ،پروتئین شیر، که به علت دارا بودن ساختار سه‌بعدی منحصر به فرد می‌تواند در انتقال لیگاندهای آبگریز استفاده شود. به هدف بازده و هدفمندسازی بیش‌تر نانوذره‌ی پیشنهادی در درمان سرطان کلورکتال نانوذره مورد نظر با اسیدفولیک هدفمند شد. مواد و روش در این پژوهش به شرح زیر است: رده‌های سلولی مورد مطالعه شامل HCT116 و Caco2 (دو رده‌ی سلولی مربوط به سرطان کلورکتال انسانی)؛ سنتز نانوذره بتالاکتوگلوبولین5فلورویوراسیل‌سدیم‌بوتیرات هدفمند شده با اسیدفولیک؛ بررسی اندازه‌ی نانوذره‌ی سنتز شده به روش DLS؛ کشت سلول‌ها و تیمار آنها توسط نانوذره سنتز شده؛ بررسی زنده‌مانی به روش MTT؛ بررسی بیان ژن‌های NFκB، E-کادهرین و MMP-9 به روش RT-PCR. سلول‌های HCT116 و Caco2 با نانوذره‌ی 5فلورویوراسیل بتالاکتوگلوبولین سدیم‌بوتیرات هدفمندشده با اسیدفولیک در غلظت‌های 1, 2.5, 5, 10 میکرولیتر به مدت 24، 48 و 72 ساعت تیمار شدند. طبق نتایج بدست آمده در سلول‌های HCT116 بیان ژن E-کادهرین افزایش و بیان ژن‌های MMP-9 و NFκB کاهش چشمگیری داشتند و درصد بقای سلولی نیز کاهش محسوسی یافت. در سلول‌های Caco2 بیان ژن E-کادهرین افزایش و ژن NFκB کاهش یافتند اما بیان ژن MMP-9 تغییر محسوسی نشان نداد و درصد بقای سلولی کاهش چشمگیری نداشت. نتیجه‌گیری این پژوهش نشان داد نانوذره سنتز شده موجب کاهش رشد و تکثیر سلول‌های سرطان کلورکتال می‌شود و مهاجرت آنها را مهار می‌کند. همچنین اثر نانوذره سنتز شده به روی سلول‌های سرطانی بیان‌کننده گیرنده اسیدفولیک نتایج مطلوب‌تری را نشان داد.
|
|
پژوهشگران
|
احمد همتا (استاد راهنما)، فریبا رحیمی رحیم بیگلو (دانشجو)
|