|
عنوان
|
اثر داروی رزوواستاتین بر به خاطرآوری حافظه و استرس اکسیداتیو در رت های نر آلزایمری
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه های تقاضا محور و غیر تقاضا محور
|
|
کلیدواژه‌ها
|
رزوواستاتین، استرپتوزوتوسین، حافظه، استرس اکسیداتیو
|
|
چکیده
|
مقدمه: بیماری آلزایمر (AD) نوعی اختلال تخریب عصبی است که با کاهش تدریجی عملکردهای شناختی و تغییرات رفتاری همراه است. شاخصهی اصلی این بیماری تجمع پلاک های آمیلوئیدی در سمت خارج نورون ها و تشکیل کلاف های نوروفیبریلاری در داخل نورون هاست. تحقیقات نشان داده است افزایش کلسترول خون باعث رسوب این پروتئین ها در داخل و خارج نورون ها شده و منجر به تخریب آن ها و در نتیجه تحلیل حافظه می شود. در مطالعه حاضر اثر رزوواستاتین بعنوان داروی کاهنده کلسترول بر به خاطرآوری حافظه و استرس اکسیداتیو در رت های نر آلزایمری مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی رت های نر بالغ نژاد ویستار به گروه های کنترل (سالین)، استرپتوزوتوسین، رزوواستاتین به تنهایی و رزوواستاتین به همراه استرپتوزوتوسین تقسیم شدند. در همه گروه ها، کانول گذاری به صورت دو طرفه در بطن های جانبی انجام شد. سالین و یا استرپتوزوتوسین (mg/kg3) به صورت درون بطن مغزی در روزهای اول و سوم پس از جراحی با حجم 10 میکرولیتر در هر بطن تزریق شد. گاواژ سالین(mg/kg1) یا رزوواستاتین(mg/kg 20 و 10) بصورت روزانه از یک روز قبل از کانولگذاری شروع و به مدت دو هفته ادامه یافت. در پایان دورهی تیمار حافظه رتها با آزمون اجتنابی غیرفعال مورد سنجش قرار گرفت و شاخصهای استرس اکسیداتیو در سرم خون اندازهگیری شد. کلیه داده ها توسط آنالیز آماری t مستقل و یا آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. سطح معنیداری میانگین ها 05/0< p در نظر گرفته شد. نتایج: تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین (mg/kg3) در روزهای اول و سوم پس از جراحی بهطور معنیداری تاخیر در ورود به اتاق تاریک(STL) را کاهش (001/0< p) و مجموع مدت زمان باقی ماندن حیوان در اتاق تاریک (TDC) را نسبت به گروه کنترل افزایش داد (001/0< p) که به معنی تخریب و کاهش حافظه است. همچنین استرپتوزوتوسین منجر به کاهش معنیدار سطح آنتیاکسیدانتی کل، سوپراکسید دیسموتاز و افزایش معنیدار سطح مالوندیآلده
|
|
پژوهشگران
|
نیلوفر دربندی (استاد راهنما)، علی عزیزی چشمه کبود (دانشجو)
|