مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر طولانی مدت اپیگالوکاتچینگالات بر تکثیر سلولی و تمایز استئوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش صحرایی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	اپی گالوکاتچین گالات، تمایز استئوژنیک، سلولهـای بنیـادی مزانشـیمی، موش صحرایی
چکیده	زمینه و هدف: اپی­گالوکاتچین­گالات به عنوان یک آنتی­اکسیدانت قوی نقش مهمی در مهار رادیکال های آزاد ایفا می کند. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر اپی­گالوکاتچین­گالات بر توانایی زیستی، مورفولوژی و تمایز استئوژنیک سلول­های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش صحرایی است. روش کار: در این مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با استفاده از روش فلشینگ استخراج شدند. در پایان پاساژ سوم سلول­ها به 9 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سلول های گروه های آزمایشی با غلظت­های مختلف اپی­گالوکاتچین­گالات (0، 1، 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 50 میکرومولار) برای یک دوره 21 روزه در محیط استئوژنیک حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی تیمار شدند. سپس توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم داخل و خارج سلولی، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین طی روند استئوژنزیس مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح 05/0 P˂ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین در سلول های بنیادی مزانشیمی تیمار شده با اپی گالوکاتچین گالات به طور معنی داری در رفتاری وابسته به دوز، در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0 P˂). همچنین گستردگی سیتوپلاسم نیز در سلول های تیمار شده با اپی گالوکاتچین گالات مشاهده شد. نتیجه­ گیری: از آنجاکه اپی گالوکاتچین گالات افزایش معنی داری در توانایی زیستی و تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی ایجاد می کند، بنابراین می تواند برای افزایش تمایز و بقای سلولی استفاده شود.
پژوهشگران	ملک سلیمانی مهرنجانی (نفر چهارم)، مجید مهدیه (نفر سوم)، بیان لطفی (نفر دوم)، آتنا سادات عظیمی (نفر اول)