مشخصات پژوهش

عنوان	تحلیل و ارزیابی متغیرهای موثر بر ارتقای تاب آوری شبکه معابر شهری دربرابربحران های طبیعی وانسان ساخت (نمونه موردی: مناطق 5 گانه حوزه شرقی شهر تهران)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	تاب آوری، شبکه معابر، بحران طبیعی، خطرپذیری، تهران
چکیده	شبکه معابر ارتباطی از مهمترین عناصرساختار کالبدی شهربه ویژه بعد از بروز بحران، درعملیات امداد ونجات وخروج اضطراری نقش بسزایی دارد.تاب آوری معیاری برای سنجش میزان توانایی نظام شهری برای جذب تغییرات وسازمان دهی مجدد تغییرات حاصل از اختلالات، پایداری شهر و ظرفیت سازی می باشد. در نتیجه ارزیابی میزان آسیب پذیری ساختار ارتباطی و برنامه ریزی درجهت افزایش تاب آوری نواحی شهر بر پایه معیارهای دسترسی و حمل و نقل در مواقع بروز بحران از اهمیت بالایی برخوردار است.حوزه شرقی شهرتهران همواره درمعرض خطرات شدید احتمالی ناشی از بحران های طبیعی و انسان ساخت می باشد..هدف پژوهش، تحلیل وارزیابی متغیرهای موثربر ارتقای تاب آوری، تشخیص وتفکیک عوامل اثرگذار برآسیب پذیری وکاهش تلفات و خسارات ناشی از بروز بحران دربرابربحران های طبیعی وانسان ساخت در شبکه معابرشهری ناشی از زلزله در حوزه شرقی تهران است. روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی و مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است. داده های مورد مطالعه با استفاده از منابع کتابخانه ای و همچنین بررسی های پیمایشی و E با استفاده از نرم افزار ،AHP میدانی به دست آمده است.برای تحلیل داده ها ازتکنیک و مدل xpert choice G و IS بهره گرفته شده است.نتایج نشان می دهدکه: با بکارگیری هفت معیار در دو طبقه کلان با توجه به تراکم جمعیتی و انسداد معابر منطقه 31 ، بیشترین آسیب پذیری معابر را بزرگراه امام علی و بسیج و محورهای منتهی به آنها، براساس الگوی سفر ساکنین شبکه ارتباطی بخش شمالی حوزه ، 31 و 31 ، مناطق 4 و 8 با تاکید بر بزرگراه همت و امام علی بیشترین انسداد، معابر با توجه به درجه محصوریت مرتبط به مناطق 34 و 31 ، ومولفه تراکم ساختمانی مناطق 8 و ، شناسایی ظرفیت های اجتماعی ساکنین مربوط به منطقه 31 ، فرسودگی کالبدی مناطق 34 و 31 بیشترین آسیب پذیری را در زمان حوادث و بحران ها خواهند داشت.
پژوهشگران	رضا مؤیدفر (نفر سوم)، ناصر اقبالی (نفر دوم)، فرزاد اناری (نفر اول)