مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه منطق فازی و کلاسیک در آزمون سبک های شناختی: مطالعه موردی در محیط های باز و بسته
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	منطق فازی، منطق کلاسیک، سبک های شناختی، مطالعه موردی، محیط باز، محیط بسته
چکیده	در انجام هر تحقیق، روش انجام آن از اهمیت بالایی برخوردار است و اگر از روش مناسبی استفاده نشود از قدرت اثبات تحقیق کاسته خواهد شد. با توجه به اختلاف نظرها در مورد تقسیم بندی آزمون گروهی تصاویر پنهان شده، مطالعات پیشین نتوانست تصویر کاملی را از تفاوت و ارتباط بین سبک های شناختی و عملکرد حرکتی نشان دهد. بنابراین مطالعه حاضر با توجه به عدم قطعیت ناشی از ضعف دانش و ابزار بشری و عدم صراحت مربوط به یک پدیده در منطق فازی به ارائه مدل های فازی سیستم طبقه بندی آزمون گروهی تصاویر پنهان شده پرداخت و در یک مطالعه موردی به مقایسه دقت پرتاب شرکت کنندگان مستقل از زمینه و وابسته به زمینه در محیط های باز و بسته با رویکرد فازی و کلاسیک پرداخت. در این راستا آزمون گروهی شکلهای نهفته شده بین 320 دانشجوی پسر توزیع گردید و در نهایت براساس نمرات بدست آمده از آزمون، 90 نفر به صورت تصادفی در سه گروه 30 نفری وابسته به زمینه، بی طرف و مستقل از زمینه قرار گرفتند. آزمون در دو شرایط محیطی باز و بسته اجرا گردید (یعنی در هر شرایط 45 نفر). تکلیف شامل پرتاب دارت در هر یک از شرایط بود. در مرحله اکتساب شرکت کنندگان در 5 بلوک 10 کوششی تکلیف پرتاب دارت را انجام دادند. آزمون یادداری شامل یک بلوک 10 کوششی بود که 24 ساعت بعد از مرحله اکتساب انجام شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و برابری واریانس ها با استفاده از آزمون لون، داده ها به کمک روش های آماری تحلیل واریانس سه راهه (2×3×5) با اندازه گیری مکرر ، تحلیل واریانس 2 راهه (3×2) و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد. اگرچه نتایج با رویکرد فازی از لحاظ آماری معنی دار نبود ولی مقایسه میانگین ها به تایید نظریه استقلال و وابستگی به زمینه ویتکین و همکاران (1979) در هر دو شرایط محیطی پرداخت. اما نتایج با رویکرد کلاسیک تنها در شرایط محیطی بسته به تایید نظریه استقلال و وابستگی به زمینه ویتکین و همکاران (1979) پرداخت. مدل فازی آزمون گروهی تصاویر پنهان شده به محققان تربیت بدنی و علوم ورزشی این اجازه را می دهد که با درجه عضویت های متفاوت هر یک از شرکت کنندگان امتیاز واقعی آنها را به دست آورند و ویژگی های مشترک هر یک از شرکت کنندگان در هر یک از گروهها تقریبا به صفر برسد.
پژوهشگران	مهدی ضرغامی (نفر سوم)، احمد قطبی ورزنه (نفر دوم)، علیرضا بهرامی (نفر اول)