|
عنوان
|
بررسی تاثیر سیگنالینگ مولکول N0 بر تکثیر و فعالیت بیوشیمیایی سلولهای مزانشیم مغز استخوان رت در محیط آزمایشگاهی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه های تقاضا محور و غیر تقاضا محور
|
|
کلیدواژهها
|
سلولهای بنیادی مزانشیم مغز استخوان، سدیم نیتروپروساید، قابلیت حیات، آنزیم های متابولیک
|
|
چکیده
|
مقدمه سدیم نیتروپروساید یکی از ترکیبات آزاد کننده مولکول NO است که به طور گسترده در عرصه های تحقیقاتی استفاده می شود. NO یک مولکول سیگنالی با اهمیت است که وقایع بسیاری از قبیل رشد سلولی، بقا، آپاپتوزیس، پاسخهای التهابی، تکثیر و تمایز را در سطح سلولی تنظیم می کند. در این پژوهش به منظور درک بهتر از نقش NO ، اثر دوزهای مختلف سدیم نیتروپروساید بر توانایی حیات، تکثیر و فاکتورهای بیوشیمیایی سلولهای بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت (MSCs) مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: MSCs تا سه پاساژ کشت و برای بررسی توان تکثیر در محیط های کشت آلوده به سدیم نیتروپروساید قرار داده شد. توانایی حیات با کمک تست MTT 12 و 63 ساعت بررسی و ، و تریپان بلو در زمان های 21 01 و 211 میکرومولار سدیم نیتروپروساید و زمان 12 ساعت جهت انجام مطالعه انتخاب گردید. ، دوزهای 21 در ادمه، توانایی تکثیر با استفاده از توانایی تشکیل کلونی (CFA) و دو برابر شدگی جمعیت (PDN) ، مورفولوژی سلولها توسط رنگ آمیزی فلورسنس، سطح الکترولیتهای سدیم و پتاسیم با استفاده از فلیم فتومتر بررسی گردید. همچنین میزان کلسیم، میزان فعالیت آنزیم های LDH ، ALP ، AST و ALT توسط کیتهای تجاری ارزیابی و داده ها توسط روش آماری ANOVA ، آزمون Tukey آنالیز و p < 0/05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که توانایی زیستی سلولهای مزانشیم مغز استخوان در همه زمانها توسط دوزهای 2 و 21 میکرومولار افزایش و در زمان 12 و 63 ساعت توسط دوزهای 01 و 211 میکرومولار دچار کاهش معنی دار شد. از طرفی دوز 21 میکرومولار افزایش و دوز 211 میکرومولار نیز کاهش معنی دار توانائی تکثیر این سلولها را بدنبال داشت. تنها دوز 211 میکرومولار باعث تغییر مرفولوژی سلول شامل کاهش معنی دار قطر هسته و مساحت سیتوپلاسم شد. در بررسی فاکتورهای بیوشیمیائی مشخص شد که دوز 21 میکرو مولار باعث افزایش معنی دار فعالیت آنزیمهای ALT ، AST در مدت زمان 12 ساعت شده است این در حالی است که فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز و ALP بدون تغییر بود و از طرفی دوز 211 میکرومولار باعث کاهش فعالیت کلیه آنزیمها شد. همچنین تیمار با دوز 21 میکرومولار بدون تاثیر بر میزان یونهای کلسیم، سدیم و پتاسیم بود در حالی که دوز 211 میکرومولار باعث افزایش میزان کلسیم و سدیم و کاهش معنی دار پتاسی
|
|
پژوهشگران
|
رضا پاکیاری (بازنشسته) (استاد مشاور)، محمد حسین آبنوسی (استاد راهنما)، عاطفه محمدی (دانشجو)
|