مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر فعالیت جسمانی بر آمادگی کارکردی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	فعالیت جسمانی؛ آمادگی کارکردی؛ کیفیت زندگی؛ بیماری پارکینسون
چکیده	مقدمه بیماری پارکینسون (PD) دومین بیماری رایج مخرب سیستم عصبی مرکزی و یکی از علل شایع ناتواتی در سالمندان است. این مطالعه تأثیر 10 هفته فعالیت های جسمانی کارکردی را بر آمادگی کارکردی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون بررسی کرده است. روش کار این مطالعه در سال 1392 و به روش نیمه تجربی از نوع کاربردی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. تعداد 20 زن و 20 مرد مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک خفیف تا متوسط، در دامنه سنی 75-55 سال بطور تصادفی در گروههای کنترل و تجربی قرار گرفتند. قبل از اجرای تمرینات، سطح و شدت بیماری، وضعیت ذهنی، آمادگی کارکردی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با استفاده از مقیاس UPDRS و H&Y، پرسشنامه MMSE، آزمون FFT، پرشسنامه PDQL جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون مانوا، آنوا و آزمونهای تی تست) در نرم افزار SPSS و در سطح (05/0>p) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نتایج نشان داد که بین نمرات آمادگی کارکردی (99/0=p)و کیفیت زندگی (87/0=p) افراد در پیش آزمون تفاوت معناداری وجود نداشت در حالیکه در پس آزمون بین نمرات آمادگی کارکردی (00/0=p) و کیفیت زندگی (01/0=p) تفاوت معناداری در گروه تجربی دیده شد. نتیجه گیری یافته های این تحقیق نقش فعالیت های کارکردی در بهبود آمادگی کارکردی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون را نشان می دهد. این تمرینات به طرز مثبتی در استقلال این افراد جهت انجام تکالیف روزانه و بهره مندی از زندگی بهتر، مؤثر است.
پژوهشگران	صدفناز محمد زاده هروی (نفر چهارم)، مریم نوروزیان (نفر سوم)، علیرضا بهرامی (نفر دوم)، حسن خلجی (بازنشسته) (نفر اول)