آلیاژ های آلومینیوم آلومینیوم سری 2xxx و 7xxx به دلیل استحکام بالا و چگالی کم به عنوان جایگزین مناسبی برای فولادها در صنایع خودروسازی و هوافضا به حساب می آیند. آلیاژ های آلومینیوم- مس- منیزیم از جمله آلیاژ های عملیات حرارتی پذیر آلومینیوم بوده که نیاز به کنترل دقیق شرایط عملیات حرارتی دارند تا محصولات تولیدی از آنها تمام خواص مورد انتظار و ذکر شده در استاندارد را داشته باشد. پیرسازی از جمله روش های مرسومی است که به منظور بهبود استحکام آلیاژهای آلومینیوم عملیات حرارتی پذیر استفاده می شود. عملیات حرارتی های رسوب سختی چند مرحله ای اغلب برای بهبود خواص آلیاژهای آلومینیوم استفاده می شود و ابزاری برای اصلاح اندازه، ترکیب، مورفولوژی و توزیع ذرات رسوب در آلیاژهای آلومینیوم است که به بهبود خواص مکانیکی کمک می کند. در این تحقیق، تاثیر دمای مرحله اول پیرسازی در پیرسختی دو مرحله ای بر استحکام، انعطاف پذیری، سختی و ریزساختار آلیاژ آلومینیوم- مس- منیزیم مورد بررسی قرار گرفته است تا ترکیب بهینه ای از استحکام و نرمی حاصل گردد. به این منظور پس از انجام عملیات انحلالی نمونه ها و کوئنچ آنها در آب، ابتدا نمونه ها در سه دمای °C 175، 190، 205 به مدت 2 ساعت پیرسازی تک مرحله ای شدند. سپس نمونه ها بصورت طبیعی برای زمانهای 10، 50، 100 ساعت پیرسازی طبیعی شدند. برای بررسی خواص مکانیکی، تمامی نمونه ها بلافاصله پس از اتمام عملیات حرارتی، تحت آزمایش کشش و بررسی ریزساختاری قرار گرفتند. نتایج نمونه های پیرسازی تک مرحله ای با دو مرحله ای با یکدیگر مقایسه و علاوه بر تاثیر پیرسازی دو مرحله ای، تاثیر دمای مرحله اول نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که پیرسازی طبیعی مرحله دوم با تاثیر بر پایداری رسوبات و ریزساختار منجر به تغییر خواص کششی می گردد. بطوریکه هر چه دمای پیرسازی مرحله اول افزایش می یابد، تاثیر مرحله دوم پیرسازی کمتر می شود. همچنین پیرسازی دومرحله ای با دمای مرحله اول °C190 و زمان پیرسازی طبیعی مرحله دوم h50، به ترکیب بهینه ای از استحکام و نرمی منجر شده است.
