آلیاژهای حافظه دار یکی از مصالح پرکاربرد در حوزه وسیعی از مهندسی سازه می باشند. مطالعات اخیر نیز گواه بر رشد روز افزون استفاده از این آلیاژها در زمینه کنترل سازه است. از ویژگی های بارز این آلیاژها می توان به قابلیت بازیافت مقدار قابل ملاحظه ای از تغییر شکلهای دائمی تحت شرایط ترمو مکانیکی اشاره نمود. در این مقاله به مروری بر موارد استفاده از آلیاژهای حافظه دار در زمینه کنترل های فعال، نیمه فعال و غیرفعال سازه ای متأثر از ویژگی های برگشت پذیری این آلیاژها پرداخته می شود. بررسی موارد مختلف کاربرد این آلیاژها حاکی از کاهش جابجایی و شتاب منتقل شده به سازه در سیستم های جداساز لرزه ای و کاهش پاسخ سازه و تلفات ناشی از خرابی های هنگام زلزله به دلیل استهلاک انرژی در سیستم های مهاربندی می باشد. همچنین استفاده از این آلیاژها در سیستم سازه ای عرشه پل سبب کاهش جابجایی مفاصل قرار گرفته در کوله های پل و متعاقباً کاهش جابجایی عرشه پل می گردد. در اتصالات نیز استفاده از آلیاژ های حافظه دار با افزایش شکل پذیری و دوران در مفاصل پلاستیک همراه است.
