چندین سال است که در صنایع نفت و گاز از فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی در تجهیزات نگهداری و انتقال سیالات حاوی CO2 و H2S استفاده می شود. در محیط های حاوی سولفید هیدروژن مرطوب، اگر سختی این نوع فولاد بالا باشد، احتمال خوردگی تنشی سولفیدی به طور بالقوه افزایش می یابد لذا به دلیل حساسیت به این نوع خوردگی، سختی این فولاد طبق استاندارد بایستی پایین باشد. در این پژوهش اثر شرایط مختلف عملیات حرارتی تمپر بر سختی یک فولاد زنگ نزن مارتنزیتی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از آستنیته و کوینچ نمونه ها در روغن، عملیات بازپخت یک و دو مرحله ای در دماها و زمان های مختلف روی فولاد مذکور انجام شد در ابتدا سختی سنجی به روش راکول سی انجام گردید. با بررسی اولیه نتایج شرایط بهینه عملیات حرارتی انتخاب گردید و نمونه ها تحت این شرایط مورد بررسی های ریز ساختاری و آزمون مکانیکی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که تاثیر زمان تمپر مرحله اول بر سختی فولاد به طور کامل مشخص نیست و در بعضی موارد با کاهش زمان تمپر مرحله اول سختی نهایی کاهش و در بعضی حالات ابتدا کاهش و سپس افزایش می یابد. با کاهش دمای تمپر مرحله اول نیز سختی نهایی، در ابتدا کاهش یافته و سپس افزایش پیدا می کند. همچنین با تغییر دمای تمپر مرحله دوم ضمن کاهش زمان این مرحله می توان سختی نهایی فولاد در زمان های کم تمپر دوم به زیر 23 راکول سی کاهش داد. بنابر این با انتخاب ترکیب مناسبی از دما در دو مرحله می توان زمان بازپخت را کاهش داد که برای عملیات حرارتی قطعات بزرگ صنعتی اهمیت زیادی دارد .
