تورج سپهوند

چکیده زمینه و هدف: عملکرد خانواده یک عامل مهم در روابط و سلامت خانواده است که می‌تواند توسط درمان رابطه کودک-والد بهبود یابد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان رابطه کودک-والد بر عملکرد خانواده در مادران کودکان پیش‌دبستانی انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربی دارای طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل مادران کودکان پیش‌دبستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بود. با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای 60 نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. ابتدا پیش‌آزمون در قالب پرسش‌نامه سنجش خانواده ‌McMaster در مورد دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت ده جلسه در درمان رابطه کودک-والد شرکت کرد، اما گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. بعد از تکمیل جلسات درمان، پس‌آزمون دو گروه نیز اجرا شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که ترکیب خطی ابعاد عملکرد خانواده در دو گروه به‌طور معناداری متفاوت بود (635/0=لامبدای ویلکز، 423/3=45،7F، 005/0=P). نتایج تحلیل کوواریانس‌های یک‌متغیره نیز به طور معناداری میانگین نمرات پایین‌تر (عملکرد بهتری) را در ابعاد حل مشکل (004/0=P)، ارتباط، و درگیری عاطفی (001/0>P) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که درمان رابطه کودک-والد، درمانی مؤثر برای بهبود عملکرد خانواده است. توصیه می‌شود این درمان حتی اگر تنها با مشارکت یکی از والدین و کودکان آن‌ها اجرا شود، می‌تواند نتایج سودمندی برای کل خانواده داشته باشد.