تورج سپهوند

چکیده سابقه و هدف: اضطراب یک جنبه مهم روانرنجوری است که ممکن است با مکانیزمهای بالقوهای مانند تابآوری مرتبط باشد. هدف مطالعه حاضر پیشبینی اضطراب فراگیر در افراد روانرنجور بر مبنای تابآوری بود. مواد و روشها: این مطالعه در قالب طرح همبستگی و مطالعه پیشبینی انجام شد. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه اراک در سال 1398 بودند که از بین آنها 300 نفر به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابتدا مقیاس روانرنجوری پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو، پرسشنامه اضطراب فراگیر اسپیتزر و همکاران و پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون روی آنها اجرا شد. سپس 70 نفر از شرکتکنندگانی که نمرات بالایی در مقیاس روانرنجوری نئو داشتند )نمرات 24و بالاتر( بررسی شدند. یافتهها: تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان نشان داد مؤلفههای تابآوری حدود 31 درصد از واریانس اضطراب فراگیر افراد روانرنجور را پیشبینی کرد )846/5=F و 001/ 0