تورج سپهوند

چکیده هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر خلاقیت و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر بروجرد انجام شده است. روش: این پژوهش یک مطالعه ی نیمه آزمایشی بوده و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر بروجرد بودند که در برهه زمانی بهمن 1394 تا اسفند ماه سال 1394 در دبیرستان های دخترانه بروجرد حضور داشتند و تعداد آن ها 2900 نفر بود و با روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای چهل نفر از دانش آموزان انتخاب و به دو گروه (20 نفره) آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابتدا پیش آزمون خلاقیت و سازگاری اجتماعی در مورد هر دو گروه اجرا گردید و سپس برنامه ی مثبت اندیشی در طی 8جلسه در مورد گروه آزمایش اجرا گردید و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکرد و در پایان هر دو گروه با همان پرسشنامه خلاقیت و سازگاری اجتماعی مورد پس آزمون قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های خلاقیت عابدی و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد آموزش مثبت اندیشی به طور معناداری بر خلاقیت و بهبود سازگاری دانش آموزان مؤثر است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، چنین نتیجه گیری شده است مهارت مثبت اندیشی خلاقیت دانش آموزان دختر را ارتقاء می دهد و همچنین سازگاری دانش آموزان را نیز تحت تأثیر قرار می دهد از این رو پیشنهاد می شود در راستای افزایش خلاقیت و بهبود سازگاری از این دوره آموزشی استفاده گردد.