تورج سپهوند

به منظور بررسی اثر بخشی برنامه توانمند سازی زناشویی انریچ‎ ‎بر رضایت زناشویی و سلامت روان (بهزیستی روان شناختی و درماندگی روان شناختی) زوجین، از میان زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان خرم آباد، 26 زوج به روش تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با پیش آزمون همراه با گروه کنترل بود. در مرحله پیش آزمون، در مورد تمامی شرکت کنندگان، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ ( ENRICH ) و پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست ( GRIMS ) برای سنجش رضایت زناشویی، و مقیاس سلامت روانی ( MHI -28) برای سنجش بهزیستی روان شناختی و آشفتگی روان شناختی، اجرا شدند. سپس زوجهای گروه آزمایش در برنامه توانمند سازی زناشویی (شش جلسه هفتگی)، شرکت کردند، در حالی که اعضای گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. بعد از اتمام برنامه مداخله، مجدداً زوج های دو گروه با همان پرسشنامه ها مورد پس آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصل از اجرای تحلیل کوواریانس نشان دادند که پس از کنترل اثر پیش آزمون، تأثیر برنامه توانمندسازی زناشویی در گروه آزمایش بر هر کدام از متغیرهای مورد بررسی معنی دار بود. بر اساس این نتایج، برنامه توانمندسازی زناشویی از یک طرف رضایت زناشویی و بهزیستی روان‎ ‎شناختی را افزایش داده و از طرف دیگر، باعث کاهش‎ ‎مشکلات زناشویی و آشفتگی روان‎ ‎شناختی زوجهای گروه آزمایش شده است