سیروس منصوری

پژوهش حاضر با هدف مطالعه تجربۀ زیستۀ معلمان از دوره­های آموزش ضمن خدمت صورت گرفت. روش پژوهش، کیفی و رویکرد مورداستفاده، پدیدارشناسی بود. مشارکت‌کنندگان بالقوه پژوهش کلیه شرکت­کنندگان دوره­های آموزشی ضمن خدمت بود که با روش نمونه­گیری هدف‌مند از نوع موارد مطلوب و بر اساس قاعده اشباع نظری 21 نفر از آنها انتخاب شدند. بدین معنی که داده­ها با 21 نفر به اشباع نظری رسید. داده­ها از طریق مصاحبه­ نیمه­ساختار­یافته به دست آمد و با تکنیک تحلیل مضمون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که تجربه معلمان از دوره‌های آموزش ضمن خدمت معلمان در قالب 66 مضمون پایه و 10 مضمون سازمان‌دهنده تعریف می­شوند. مضامین اصلی سازمان­دهنده پژوهش شامل بی­توجهی به نیاز­سنجی آموزشی در طراحی دوره­های آموزشی، عدم وجود بسترهای فنی و قانونی مناسب آموزش­های ضمن خدمت، عدم وجود بسترهای مدیریتی و ساختاری موردنیاز، عدم امکان ارزشیابی­های واقعی، مدرک­گرایی و بازاری شدن آموزش­های ضمن خدمت، عدم وجود محتوای تخصصی و باکیفیت، ضعف تعامل در فرایند آموزش­، تسهیل حضور در دوره­ها، توجه به یادگیری فردی، کاهش هزینه­های فردی و سازمانی می­شود؛ بنابراین بر اساس نتایج پژوهش با نیازسنجی دقیق آموزش‌های ضمن خدمت، ارتقای تعامل بین مدرس و معلمان، و ایجاد بسترهای فنی و مدیریتی لازم می­توان کیفیت آموزش­های ضمن خدمت را افزایش داد.