پژوهش حاضر با هدف « بررسی عوامل مهم وتاثیر گذار بر گردشگری آموزش عالی ایران مبتنی بر رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری» انجام شد. این پژوهش از نظر هدف؛ کاربردی و از نظر روش مطالعه موردی از نوع مدلسازی بود. جامعه‌ی آماری پژوهش، خبرگان آشنا به مسائل گردشگری از دانشگاه های ایران بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل اسناد، مصاحبه با اعضای هیات علمی متخصص و پرسشنامه محقق ساخته بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدلسازی ساختاری تفسیری استفاده شد. نتایج دست آمده نشان داد که نُه عامل به عنوان عوامل موثر بر شکل گیری گردشگری آموزش عالی در ایران نقش ایفا می کنند. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که تبادلات سیاسی پویا با جهان در سطح ملی به عنوان عوامل سطح هفتم، وجود سیاست گذاری‌های کلان ملی در حوزه تعامل دانشگاهی سطح ششم، تسهیل فرایند پذیرش در ابعاد سیاسی و اداری سطح پنجم، وجود زیرساخت های اقتصادی و فنی برای دانشجویان خارجی) در سطح چهارم؛ سطح زبان بین‌المللی اعضای هیات علمی و کارکنان و ساختار آموزش عالی پویا و پذیرنده، سطح سوم؛ عوامل وجود احساس امنیت در ابعاد اجتماعی، امنیتی و سیاسی برای دانشجویان خارجی سطح دوم و عوامل برند بودن دانشگاه ها و معرفی و ارائه جاذبه های تاریخی، فرهنگی و مذهبی به جهانیان سطح اول مدل را تشکیل دادند.
