هدف پژوهش حاضر بررسی و سنجش مهارت های زندگی دانشجویان دانشگاه مازندران با تمرکز بر نقش برنامه های درسی در آن می باشد. مهارت های زندگی مورد نظر دراین پژوهش؛ مهارت های بین فردی و ارتباطات اجتماعی، مهارت های ذهنی و شناختی، مهارت های فردی و زیستی و مهارت شهروندی می باشد. روش انجام تحقیق در این پژوهش، از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد. از پرسشنامه نیز جهت جمع آوری اطلاعات بهره گرفته شده است. نتایج حاصل ازاین تحقیق حاکی ازآن است که تاحدی مهارت های بین فردی و ارتباطات اجتماعی و مهارت های شهروندی محقق شده است و دانشگاه در تحقق مهارت ذهنی و شناختی و مهارت های فردی و زیستی میان دانشجویان موفقیت چندانی نداشته است. همچنین در دست یابی به مهارت های زندگی در دانشکده های مورد مطالعه نیز تفاوت معناداری وجود ندارند، اما در متغیر جنسیت چنین چیزی مشاهده نشده است.
