شهناز شهرجردی

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی شیوع ناهنجاری های عضلانی- اسکلتی دانش اموزان دختر و پسردوره های ابتدایی و متوسطه اول شهر اراک است. روش بررسی: در این پژوهش 1702 دانش آموز از سنین 10 تا 15 ساله پسر(878 نفر) و دختر(824نفر) در نواحی یک و دو شهر اراک در دوره های ابتدائی(417 پسر، 442 دختر) و متوسطه اول(461 پسر، 382 دختر) تحصیل می کردند بصورت هدفمند انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته اند. ابتدا روش های اندازه گیری انواع ناهنجاری ها از صفحه شطرنجی و آزمون استاندارد نیویورک برای تشخیص ناهنجاریهای اندام فوقانی مانند سر به جلو، کج گردنی، گردپشتی، گودپشتی، کج پشتی، کتف بالی شکل و انحراف جانبی لگن و از کولیس، متر نواری و گونیامتر برای تشخیص ناهنجاری های اندام تحتانی( زانوی پرانتزی، زانوی ضربدری، کف پای صاف و شست کج) استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق با استفاده از آمار توصیفی و نیز آزمایش فرضیه های تحقیق که بر اساس آزمون خی دو و با ضریب اطمینان 95 درصد نشان داده شده است. یافته ها: در این پژوهش بیشترین و کمترین درصد فراوانی ناهنجاری های اندام فوقانی بترتیب در دانش آموزان مقطع ابتدائی، گودپشتی(4/65 %) و کتف بالی(7/0 %) در دانش آموزان پسر و شانه نابرابر(4/60 %) و انحراف جانبی لگن(3/11 %) در دانش آموزان دختر و در مقطع متوسطه اول در هر دو جنس بیشترین ناهنجاری شانه نابرابر در پسر با 3/72 % و در دختران با 8/66 % و کمترین در پسران کتف بالی(9/0 %) و در دختران کج گردنی(4/12 %) بود. در صد فراوانی ناهنجاریهای اندام تحتانی در دانش آموزان پسر در هر دو مقطع ابتدائی و متوسطه اول بترتیب زانوی ضربدری با 1/61 % و 3/58 % بود و در دانش آموزان دختر کف پای صاف و شست کج که درصد شیوع در ابتدائی بترتیب(7/72 % ، 4/57 %) در متوسطه اول(8/68 %، 7/59 %) بود. نتیجه گیری: در این مطالعه بیشترین ناهنجاری اندام فوقانی در دختران و پسران دوره ابتدائی و متوسطه اول شانه نابرابربود بجزپسران دوره ابتدائی که گودپشتی بیشترین ناهنجاری بود. از ناهنجاری های اندام تحتانی در پسران ابتدائی و متوسطه اول زانوی ضربدری و در دختران کف پای صاف و شست کج بیشترین ناهنجاری بودند. درصد شدت ناهنجاری های اندام فوقانی و تحتانی در پسران و دختران دانش آموز خفیف آنها بیشتر از درصد شدید آنها بوده که نتیجه میگیریم تمرینات حرکات اصلاحی