امروزه ساخت افزودنیها، به اصطلاح چاپ سه بعدی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در ابتدا، چاپ سه بعدی یکی از تکنیک های نمونه سازی سریع بود که برای ساخت قالبها و نمونه های اولیه مورد استفاده قرار می گرفت. با این حال، توسعه این فناوری که در دستیابی به دقت بیشتر چاپ تأثیر می گذارد باعث شده است که چاپ سه بعدی به روشی برای دریافت اشیاء آماده تبدیل شود که با ویژگیهای مناسبی شناخته می شود. برای چاپ سه بعدی، ابتدا مدل سه بعدی باید به قسمت ها یا لایه هایی، افقی تقسیم شود. در حالی که این برش منوط به ایجاد شبکه مثلثی در نرم افزارهای مدلساز میباشد. پس از آن لایه های حاصل از برش، مطابق دستورات تولیدشده جیکد با مواد موردنظر چاپ، روی هم قرار میگیرند. حال نرم افزارهای مربوطه که کار برش و تولید دستورات جیکد را انجام میدهند به برش دهنده معروف هستند. Cura یک برنامه برش معروف و منبع باز است. علاوه بر این، CuraEngine وجود دارد که به عنوان موتور برش عمل می کند و جیکد را برای چاپگر سه بعدی تولید میکند. بنابراین هیچ ساختار داده خارجی برای برش و تولید وجود ندارد. با اینحال ملاحظات و مواردی وجود دارد که میتوان با تغییر آن بر سرعت و کیفیت چاپ سه بعدی تاثیرگذاشت. از این موارد میتوان به ثابت بودن قطر نازل اشاره کرد که یکی از منعطف ترین بخشها در چاپگر سه بعدی توانایی تعویض خودکار نازل برای هدفهای چاپی متفاوت است. در این پژوهش سعی بر این داریم که با طراحی الگوریتمی نوین در تولید جیکد و نحوه حرکت نازل بتوان به این هدف، مطابق اعمال تغییرات سخت افزاری مورد نظر دست یافت .
