سیدمحمدعلی شریعت زاده (بازنشسته)

"یک قدم کلیدی در تکامل حالت چند سلولی این است که سلول‌ها را قادر ساخته باشد که به طور محکم به یک‌دیگر متصل شوند به صورت ویژه‌ای با دیگر سلول‌ها برهم‌کنش داشته باشند. پروتئین‌های سطح سلول، سلول‌های بسیاری از حیوانات را قادر می‌سازند که به طور محکم و ویژه به سلول‌های همان نوع یا یک نوع مشابه بچسبند؛ این ارتباطات به جمعیت‌های سلول‌ها اجازه می‌دهند که به بافت‌های مشخصی تفکیک شوند. به دنبال تجمع، سلول‌ها اتصالات اختصاصی شده‌ای را ماهرانه می‌سازند که این برهم‌کنش را موزون می‌کنند و ارتباطات محلی بین سلول‌های مجاور را افزایش می‌دهند. هم‌چنین سلول‌های حیوان، یک شبکه‌ی پیچیده از پروتئین‌های ترشح شده و کربوهیدارت‌ها؛ ماتریکس (زمینه) خارج سلولی را ترشح می‌کنند که فضاهای بین سلول‌ها را پرمی‌کنند". برخی مباحثات کتاب، عبارت است از: انواع ملکول‌های چسبنده‌ی سلول، پروتئین‌های چسبنده‌ی سلول به سلول، سلول‌ها در موجودات در حال تکوین، اعمال متقابل بافت‌های نزدیک (القای ثانویه)، ارسال علایم سلول به سلول، اعمال متقابل سلول‌ها در فاصله‌های دور، ارسال علایم سلول به سلول در موجودات پست، و پاسخ‌های درون‌سلولی پس از ترجمه‌ی پیام.