سیدمحمدعلی شریعت زاده (بازنشسته)

مقدمه: پارانونایل فنل (Para-Nonylphenol یا p-NP) می تواند از طریق کاهش فعالیت آنزیم های مهار کننده رادیکال آزاد موجب استرس اکسیداتیو شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر عصاره چای سبز (Green tea extract یا GTE) به عنوان یک آنتی اکسیدان در بافت بیضه رت های تیمار شده با p-NP بود. روش: 24 سر رت نژاد ویستار با میانگین وزنی 10 ± 215 گرم به 4 گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و گروه های تیمار به ترتیب p-NP (200 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه)، GTE (200 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه) و p-NP + GTE را به صورت دهانی به مدت 56 روز دریافت کردند. سپس رت ها کشته و بیضه راست آن ها خارج شد. بعد از مراحل پاساژ بافتی و رنگ آمیزی، حجم لوله های منی ساز و بافت بینابینی، قطر و طول لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، ضخامت غشای پایه و تعداد انواع سلول ها با روش های استریولوژیک محاسبه گردید. غلظت مالون دی آلدئید (Malondialdehyde یا MDA) سرم نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون One way ANOVA تجزیه و تحلیل گردید و 050/0>P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین حجم لوله های منی ساز و قطر آن ها، ضخامت غشای پایه لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی و میانگین تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سرتولی در گروه p-NP نسبت به دیگر گروه ها به طور معنی داری کاهش یافت. غلظت MDA نیز در رت های تیمار شده با p-NP در مقایسه با گروه شاهد به طور قابل توجهی افزایش داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد GTE بر سمیت ناشی از p-NP بافت بیضه نقش محافظتی دارد. بر اساس نتایج مطالعه، استفاده از چای سبز به عنوان عامل آنتی اکسیدانی می تواند اثر مهمی در پیشگیری از عوارض جانبی ناشی از در معرض قرارگیری با p-NP در مناطق صنعتی ایفا کند.