سیدمحمدعلی شریعت زاده (بازنشسته)

هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظتی روغن سیاه دانه به عنوان یک آنتی اکسیدانت بر بافت بیضه موش های تیمار شده با بیس فنول A بود . مواد و روش ها: در این مطالعه 24 سر موش نر بالغ NMRI به چهار گروه (6=n) : کنترل ، بیس فنول A (mg/kg/day 200) ، روغن سیاه دانه (ml/kg/day 5) و بیس فنول A + روغن سیاه دانه تقسیم شدند. 34 روز پس از تیمار دهانی با اندازه گیری وزن موش، بیضه راست خارج و فیکس شد. پارامترهای مورفومتریک بافت بیضه پس از انجام برش گیری، پاساژ بافتی و رنگ آمیزی Heidenhain's Azan ، توسط روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج : میانگین حجم لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، قطر و ضخامت غشا پایه لوله های منی ساز ، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز، اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی در گروه بیس فنول A نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (05/0 P<). افزایش میانگین حجم لوله های منی ساز و تعداد سلول های سرتولی در گروه بیس فنول A + روغن سیاه دانه در حد گروه کنترل بود اما میانگین تعداد سلول های اسپرماتوسیت و اسپرماتید گرد و دراز در این گروه نسبت به گروه بیس فنول A دارای افزایش معنی داری شد (05/0P<). نتیجه گیری: مصرف هم زمان روغن سیاه دانه و بیس فنول A از اثرات نامطلوب بیس فنول A بر بافت بیضه موش بالغ جلوگیری نمود.