در برآورد خطرپذیری لرزه یی سازه ها از سنجه های مختلف از شدت زلزله می توان سود جست که در این بین، طیف پاسخ شتاب ((S_a(T) شناخته شده ترین آنهاست. در سال های اخیر با تأکید بر «ناکامل» بودن این سنجه، تحقیقات دامنه داری صورت پذیرفته که ثمره ی آن ارائه ی روش هایی برای برآورد واقع گرایانه تر پاسخ سازه هاست. در این نوشتار، ضمن بازتعریف این مسئله به بررسی سیر پژوهش های سال های اخیر و دستاوردهای آن پرداخته شده است. یافته های سال های اخیر حاکی از آن است که به کارگیری طیف یکنواخت خطر (U H S) برای تحلیل سازه ها که در آیین نامه های امروزی استفاده می شود، منجر به برآورد محافظه کارانه ی پاسخ می شود. نقد روش فعلی آیین نامه ها برای انتخاب شتاب نگاشت های زلزله و نیز معرفی نسل نوینی از طیف پاسخ با عنوان طیف میانگین شرطی (C M S)بخش دیگری از این نوشتار است