سید محسن مرتضوی شاهرودی

چکیده زمینه و هدف: در این پژوهش بهمنظور ارزیابی میزان تابش محیطی و بهدست آوردن میزان تاثیرات گسترش صنایع از جمله پتروشیمی بر ایجاد آلودگی هستهای، فعالیت ویژه عناصر پرتوزا و میزان دز جذبی در شبهجزیره میانکاله در شمال ایران در جنوب شرقی دریای خزر اندازهگیری شد. روش بررسی: 34نمونه شامل 34نمونه آب و 43نمونه رسوب از سواحل شمالی و جنوبی شبهجزیره میانکاله جمعآوری و فعالیت ویژه عناصر پرتوزا در نمونهها با استفاده از آشکارساز فوق خالص ژرمانیومی اندازهگیری شد. نقشه توزیع فعالیت عناصر پرتوزا با استفاده از نرمافزار GISترسیم شد. نمونه برداری در تابستان 3333انجام شد. یافتهها: میانگین فعالیت ویژه 33K ،242Th ،222Raو 341Csدر نمونههای رسوبی به ترتیب 222/21±9/34 ،32/23±3/42 ،31/31±3/22و 2/23±3/21و میانگین فعالیت ویژه 242Th ،222Raو 33Kدر نمونههای آبی به ترتیب 4/49±3/14 ،3/11±3/32و 31/19±3/19بکرلبر کیلوگرم بهدست آمد. میانگین دز جذبی نیز 21/14±3/93نانوگری برساعت محاسبه شد. بحث و نتیجهگیری: فعالیت هستههای پرتوزای طبیعی کمتر از مقدار میانگین جهانی بود. مقدار دز جذبی در این منطقه در حد مجاز است. میانگین غلظت عناصر پرتوزا در نمونههای آب ساحل جنوبی شبهجزیره میانکاله بیشتر از ساحل شمالی آن که در مجاورت دریای خزر است میباشد. اما غلظت 242Th ،222Raو 33Kدر رسوبات ساحل شمالی بیشتر از ساحل جنوبی است. غلظت 341Csدر ساحل جنوبی شبهجزیره میانکاله که در ناحیه خشک قرار دارد به علت نبود جریان آب از بقیه نقاط بیشتر است