در این پژوهش هماهنگی واکه ای پیش وندهای فعلی در گویش افراد میان سال غیرمهاجر شهر مشهد در چارچوب واج شناسی زایشی بررسی می گردد. بدین منظور، نزدیک به 120 فعل بسیط گویش مشهدی صرف شده و تناوب های واجی واکه ها در پیش وندهای فعلی استمرار، التزام و نفی در محیط آوایی خود استخراج و از نظر هماهنگی مشخصه های واجی واج آغازگر و همخوان آغازین ستاک بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که شکل زیرساختی پیش وند استمرار و التزام دارای واکه پیشین میانی است؛ هماهنگی در مشخصه های پسین بودن، افراشتگی و یا هر دو با هم رخ می دهد؛ واکه پیشین افتاده ستاک در ایجاد هماهنگی مشارکت ندارد ولی واکه پسین افتاده صرفاً در صورتی که همخوان آغازین ستاک غیرتیغه ای باشد آغازگر هماهنگی است؛ واکه پیش وند نفی پیش از وند استمراری در مشخصه پسین بودن با تکواژ استمراری هماهنگ می شود. همچنین، قاعده های حاکم بر هماهنگی در فعل های دارای غلت یا همخوان چاکنایی که در آن ها حذف انجام می شود بررسی شد.
