پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نگرش‌های ناکارآمد، درماندگی روانشناختی، تنظیم هیجان و تحمل پریشانی مادران کودکان با نیازهای ویژه (کم توان ذهنی) در شهر اراک به اجرا درآمد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. نمونه به صورت در دسترس انتخاب شد و ۳۰ نفر از مادران کودکان دختر کم توان ذهنی، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. هر دو گروه در ابتدا، پرسشنامه نگرش‌های ناکارآمد وایزمن و بک(۱۹۷۸)، سلامت روان بشارت(۱۳۸۸)، تنظیم هیجان گراس و جان(۲۰۰۳) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵) را تکمیل نمودند. سپس گروه آزمایش به مدت ۹ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای تحت درمان شناختی - رفتاری قرار گرفت و گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد و بعد از گذشت یک ماه جلسه پیگیری برگزار شد. داده‌های پژوهش از طریق روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و با استفاده از نرم‌افزارSPSS-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر متغیرهای نگرش‌های ناکارآمد، درماندگی روانشناختی، تنظیم هیجان و تحمل پریشانی مادران کودکان کم‌توان ذهنی تاثیر معناداری داشته است. بنابراین درمان شناختی – رفتاری موجب افزایش استقامت مادران در برابر فشارهای روانی گردیده است.
