هدف پژوهش حاضر هنجاریابی و اعتبارسنجی مقیاس ناامیدی بین فردی در جامعه ایرانی بود. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه این پژوهش کلیه ی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر کرج در سال تحصیلی 99-1398 بودند، که از بین آنها 504 دانش آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها ابزار مقیاس ناامیدی بین فردی به همراه پرسشنامه های رفتار خودکشی (SBQ) و ناامیدی بک (HBQ) برای روایی همگرا و سرسختی روانشناختی (AHI) و پرسشنامه نیازهای بین فردی (INQ) برای روایی واگرا مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از دو رویکرد کلاسیک و نظریه سؤال- پاسخ استفاده شد. نتایج بررسی روایی سازه ابزار با روش تحلیل عاملی تأییدی (نظریه کلاسیک) و مدلهای تک بعدی (نظریه سؤال پاسخ)، مدل تک عاملی مقیاس ناامیدی بین فردی را تأیید کرد. اعتبار مقیاس نیز با روش آلفای کرونباخ و روش باز آزمایی در رویکرد کلاسیک آزمون تایید شد. تابع آگاهی مقیاس نشان داد که هر سه عامل در محدوده سطح صفت بین 2- تا 3، بیشترین آگاهی دهندگی و کمترین خطای اندازه گیری را داشتند. مقیاس ناامیدی بین فردی از پایایی و روایی مطلوبی در جامعه ایرانی برخوردار است.
