مقدمه: سازگاری زناشویی، نقش اساسی در زندگی زوجین دارد. هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل برخی از پیشایندها و پیامدهای سازگاری زناشویی بود. روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی، از نوع مطالعات همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمام کارکنان متأهل دانشگاه اصفهان بود که از این تعداد، 172 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. شرکت کنندگان، به پرسش نامه های امید بزرگسالان Snyder، شادیOxford Argyle و همکاران، سازگاری زوجی Busby و همکاران، سنجش گرایش مذهبی خدایاری فرد و همکاران و مقیاس تاب آوری Davidson و Connor پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها به روش الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS انجام شد. یافته ها: الگوی پیشنهادی پژوهش از برازش بسیار خوبی برخودار است. نتایج حاکی از اثر مستقیم گرایش های مذهبی، تاب آوری، امید و شادی بر سازگاری زناشویی بود. همچنین، نتایج نشان دهنده ی اثر غیر مستقیم گرایش های مذهبی، تاب آوری و امید از طریق سازگاری زناشویی بر شادی بود. نتیجه گیری: سازگاری زناشویی یک عامل حفاظتی برای زوجین است. بنابراین، توجه به متغیرهایی همچون تاب آوری، گرایش های مذهبی و امید برای بهبود سازگاری زناشویی و ایجاد شادی و نشاط در زندگی توصیه می شود.
