هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی رویکرد هیجان مدار بر ابراز وجود، سبک ابراز هیجان و دشواری تنظیم هیجان در زنان دارای تجربه خشونت بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مواجه با خشونت خانگی مراجعه کننده به مراکز مشاوره مداخله در بحران سازمان بهزیستی شهر اصفهان در سال 1398 بودند. روش نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه شامل 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریچی (1975)، پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز(1990) و پرسشنامه دشواری هیجان گراتز و رومر(2004) استفاده گردید. یافته ها به وسیله روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون ابراز وجود، سبک های ابراز هیجان و دشواری تنظیم هیجان زنان دارای تجربه خشونت خانگی گروه آزمایش و گواه وجود داشت. در نتیجه، می توان از رویکرد هیجان مدار جهت غنی سازی زندگی زناشویی زنان با تجربه خشونت خانگی بهره گرفت.
