زمینه و هدف: بدون توجه به سلامت روان و بالاتر از آن بهزیستی روانشناختی افراد، جامعه در رسیدن به سلامت موفق نمیشوند. هدف پژوهش حاضر طراحی مدل بهزیستی روانشناختی دانشآموزان براساس ویژگیهای شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک شده با میانجیگری تابآوری و خودکارآمدی در شرایط کووید 19 بود. روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان دختر دوره متوسطه دوم آموزش و پرورش منطقه 2 شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بود که نمونهای به حجم 400 نفر با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای از آنها انتخاب شدند. سپس افراد نمونه پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989)، پرسشنامه پنج عاملی نئو (NEO-FFI-R) مک کری و کاستا (2008)، مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده چندبعدی (زیمت، داهلم، زیمت و فارلی، 2012)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، و مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (2003) را تکمیل کرده و داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS و با روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که ویژگیهای شخصیتی و ادراک حمایت اجتماعی هم به طور مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم، از طریق تقویت خودکارآمدی و تاب آوری در دانش آموزان، بهزیستی روانشناختی آنها را بهبود می بخشند. نتیجه گیری: یافتههای این پژوهش میتواند مورد استفاده والدین، معلمان و سایر دست اندرکاران تعلیم و تربیت جهت ارتقای سلامت روانی و بهزیستی روانشناختی فراگیران قرار بگیرد.