هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش زوجدرمانی مبتنی بر روشهای شناختی- رفتاری اسلامی و ذهنآگاهی بر طرحوارههای ناسازگار اولیه، رضامندی و میزان اعتماد زناشویی در زوجین جوان شهر اراک است. بدینمنظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع علّی- مقایسهای با طرح پیشآزمون- پسآزمون شامل دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود که 48 نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامههای طرحوارههای ناسازگار اولیه یانگ، رضامندی زناشویی جدیری و مقیاس اعتماد زناشویی رمپل- هولمز، میان آنها اجرا گردید تا میزان طرحوارههای ناسازگار اولیه، رضایت و اعتماد زناشویی را ارزیابی کند. سپس مداخلات آموزشی انجام گرفت و بار دیگر، پسآزمون از گروه نمونه صورت پذیرفت. برای تحلیل دادهها، از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی فیشر استفاده شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد آموزش زوجدرمانیهای مبتنی بر شناختی- رفتاری اسلامی و ذهنآگاهی، تفاوت معناداری نداشت.