جرایم تروریستی تهدیدی جدی برای جان و امنیت مردم و یک چالش امنیتی عمیق برای کشورها است. در عین حال، مقررات، سیاست‌ها و سایر سازوکارهای ضدجرایم تروریستی می‌تواند به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم محدودیت‌های جدی برای حقوق اساسی داشته باشد و بر افراد، گروه‌ها و کل جامعه تأثیر منفی بگذارد. تلاش‌های سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای برای مقابله با جرایم تروریستی هرگز بدون چالش نبوده است. این سازمان‌ها نقش مهمی را به‌عنوان فضای گفت‌وگو و تبادل اطلاعات داشتند. در مذاکرات سازمان‌ها، دولت‌ها می‌توانند آموزش ببینند تا دیگر دولت‌ها را بهتر درک کنند و از این طریق مسیر را برای بهره‌گیری مطلوب و مؤثر ابزارها در آینده هموار کنند. سازمان‌ها ضمن مساعدت به توسعه درک متقابل و مطلوب، امکان هم‌گرایی دیدگاه دولت‌ها را پیرامون جرایم تروریستی فراهم می‌کنند. روش مطالعه در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و بر پایه اسناد و منابع مکتوب به وسیله مطالعه کتابخانه‌ای بوده که برای جمع‌آوری اطلاعات از ابزار فیش‌برداری استفاده شده است.
