ارتکاب جرایم تروریستی دیجیتالی مشتمل بر بهره‌گیری از اینترنت و سایر اشکال فناوری اطلاعات و ارتباطات برای تهدید یا ایجاد آسیب بدنی برای به‌دست‌آوردن قدرت سیاسی یا عقیدتی از طریق تهدید یا ارعاب است. سرقت و دستکاری داده‌ها و اختلال در خدمات ضروری، به‌عنوان نمونه‌هایی از این دسته جرایم هستند. بنابراین امروزه فناوری‌ها امکان افزایش جرایم به‌ویژه جرایم تروریستی دیجیتالی را فراهم می‌نماید تا ضمن نقض امنیت کاربران، فضای مجازی را با ناامنی و چالش‌های روزافزونی مواجه سازد. با بحرانی‌شدن زیرساخت‌های دیجیتالی و کاهش موانع ورود برای عوامل مخرب، جرایم تروریستی دیجیتالی به یک نگرانی فزاینده تبدیل شده است. کشف، واکنش و پیشگیری از این جنایت چالش‌های منحصربه‌فردی را برای مجریان قانون و دولت‌ها ایجاد می‌کند که نیازمند رویکردی چندوجهی است. بر این اساس، برخی از کشورهای اسلامی نسبت به مقابله با جرایم دیجیتالی مبادرت به تصویب مقرراتی در قلمرو قانونی و حاکمیتی سرزمینی خود نموده‌اند. تأکید می‌گردد که مقررات مصوب از سوی کشورهای اسلامی تا حدود قابل ملاحظه‌ای امکان پیشگیری و مقابله با چنین جرایمی را فراهم آورده است، اما این بدان معنا نیست که مقررات مزبور امکان مقابله حداکثری را با روش‌ها و فنون پیچیده جرایم تروریستی دیجیتالی را برای کشورهای اسلامی ایجاد خواهد کرد. ازاین‌رو، ضرورت دارد تا اجماعی جهانی و منطقه‌ای در این رابطه شکل گیرد تا زمینه مقابله و سرکوب آن فراهم شود.
