اهداف؛ شیوع و همه گیری کووید-19 آن چنان چالشی را در قلمرو جامعه بین المللی فراهم نمود که ضمن درگیری کلیه کشورها، سازمان ها و نهادهای بین المللی را نیز درگیر خود کرد. آنچه در این بین آشکار شد این که دولت ها و سازمان های بین المللی هیچ گونه آمادگی در قبال این بیماری ناشناخته را در ابعاد گوناگون شناختی نداشتند، به نحوی که وضعیت جهان را در وضعیتی آشفته توأم با ناامنی از حیث سلامت و بهداشت قرار داد. در ضمن، وضعیت موصوف به نحوی بود که برخی از سازمان ها نظیر سازمان ملل متحد و نهادهای ذی ربط نظیر سازمان جهانی بهداشت و حتی شورای امنیت شرایط حاکم را اسف بار، زیان بار و حتی تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی قلمداد کردند. از اینرو، سازمان های مزبور با توجه به شرایط حاکم در جامعه بین المللی درصدد اتخاذ سیاست هایی برای حفظ جان انسان ها و مقابله با تهدیدهای ناشی از شیوع و همه گیری کووید-19 برآمدند که در نهایت شورای امنیت با صدور قطعنامه 2532 ضمن آتش بس فوری، خواستار توقف هرگونه مخاصمات مسلحانه در کشورهای درگیر شد. نتیجه گیری؛ به رغم این که وفق قطعنامه 2532 همه گیری کووید-19 تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی اطلاق شده است، اما نقش و جایگاه شورای امنیت در هم گرایی با دولت های درگیر، این امکان را برای ایجاد و جایگزین سازی چالش ها به فرصت ها و نیز استقرار و ارتقای صلح و امنیت بین المللی فراهم خواهد آورد. البته، این امر مستلزم اجماع در همکاری های بین المللی کلیه دولت ها به ویژه اعضای دائم شواری امنیت با اولویت منافع جامعه بین المللی است که با اتخاذ تمهیداتی لازم، بستری را در پیشگیری و شیوع کووید-19 فراهم می آورند.
