زمینه و هدف؛ از مهم ترین علل ایجاد تهدیدها و چالش های صنعت حمل و نقل هوایی پس از حوادث 11 سپتامبر 2001، ارتکاب رفتارهای غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری است. در واقع حوادث مزبور مؤید نواقص حقوقی، فنی و حتی نظارتی در سطح بین المللی در قبال ارتکاب چنین رفتارهایی است. بنابراین، اتخاذ معیارهای قاطع برای مقابله با رفتارهای غیرقانونی علیه امنیت در صنعت حمل و نقل هوایی امری حیاتی به شمار می رود. وفق همین امر، با تصویب کنوانسیون پکن و پروتکل الحاقی آن طی سال 2010، بستری نوین را در قلمرو جامعه جهانی برای استحکام و ارتقای نظام حقوقی و نظارتی جهت پیشگیری و سرکوب رفتارهای غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری فراهم آورد. روش شناسی؛ روش مطالعه، از نظر هدف، «اکتشافی و توسعه ای» و از حیث گردآوری داده ها، «توصیفی و کتابخانه ای» است. یافته ها؛ کنوانسیون 2010 پکن و پروتکل الحاقی، با التزام دولت های عضو به جرم انگاری تهدیدهای نوین و نوظهور برای امنیت ارتقای امنیت هواپیمایی کشوری از جمله استفاده از هواپیما به عنوان سلاح کشنده و یا استعمال این وسیله برای حمل ونقل سلاح های زیستی، شیمیایی و هسته ای، سازماندهی، هدایت و تأمین مالی تروریسم به نحو مطلوبی، تبانی در ارتکاب جرم، تروریسم مجازی علیه تأسیسات هوانوردی بین المللی، مسئولیت حقوقی و کیفری نهادهای مالی و غیره، درصدد رفتارهای رویکردی کنشی در مواجهه با رفتارهای غیرقانونی علیه هواپیمایی کشوری است.
