ارزیابی آسیب پذیری آبخوان برای توسعه و مدیریت منابع آب زیرزمینی، تصمیم های کاربری زمین و نحوه برنامه ریزی و مدیریت منابع آب خصوصاً بهره برداری و حفاظت کیفی آب زیرزمینی بسیار مفید و پراهمیت است. در این تحقیق، هفت لایه از پارامترهای تشکیل دهنده مدل استاندارد دراستیک (DRASTIC) تهیه شد. سپس، میزان تأثیرگذاری هر یک از پارامترهای مدل بر وضعیت آبخوان بررسی و بعد از به کارگیری وزن پارامترهای مدل دراستیک، نقشه هم پوشانی هفت لایه تشکیل دهنده مدل که نقشه پهنه بندی شاخص آسیب پذیری مدل دراستیک بود، تهیه گردید. بر اساس این طبقه بندی 4/3، 2/42، 4/41، 24 و 7 درصد آبخوان به ترتیب دارای میزان آسیب پذیری قابل اغماض، خیلی کم، کم، متوسط و متوسط تا زیاد بودند. به منظور اعتبارسنجی مدل، از مقادیر آلاینده نیترات موجود در آب زیرزمینی آبخوان مورد مطالعه استفاده شد که بر اساس نتایج حاصل، میزان ضریب همبستگی پیرسون برابر 67/0 محاسبه شد. با توجه به شرایط هیدروژئولوژیکی منطقه، از روش تحلیل حساسیت تک پارامتری استفاده شد که بر اساس آن، مقدار ضریب همبستگی پیرسون برای پارامتر عمق سطح ایستابی، بالاترین و برای پارامترهای تغذیه خالص و محیط خاک کمترین بود. به دلیل تطابق نداشتن وزن پارامترهای اختصاص یافته به پارامترها در مدل با نتایج تحلیل حساسیت از روش رتبه بندی AHP استفاده شد. مدل اصلاح شده (DATIC)، منطقه را به سه دسته مختلف آسیب پذیری تقسیم بندی کرد. بر اساس نتایج حاصل، مقدار ضریب همبستگی پیرسون در مدل اصلاح شده از 67 به 79 درصد ارتقا یافت که می تواند تأییدی بر تعریف مدل اصلاح شده دراستیک در منطقه مورد مطالعه باشد.
