تبخیر و تعرق یک جزء اصلی از چرخه ی هیدرولوژیکی بوده و برآورد آن در مدیریت منابع آب نقش بسزایی دارد. تبخیر و تعرق پدیده ای غیر خطی، پیچیده و برآورد آن از این حیث که پارامترهای بسیاری در تخمین آن دخیل هستند کاری دشوار است. روش های تجربی مختلفی در جهت برآورد تبخیر و تعرق وجود داردکه هر کدام به داده های مختلفی جهت تعیین این پدیده نیاز دارند. بنا به پیشنهاد سازمان خواربار جهانی (FAO) و از سوی کمیته ی بین المللی آبیاری و زهکشی (ICID) و بسیاری از محققان و پژوهشگران، روش پنمن مونتیث فائو به عنوان تنها روش استاندارد در تخمین این پدیده معرفی گردیده است. در این تحقیق ابتدا تبخیر و تعرق به کمک فرمول های پنمن مونتیث فائو، ماکینگ، هارگریوز، بلانی کریدل، جنسن هیز و پرسیتلی تیلور برای سه ایستگاه در منطقه شهرکرد محاسبه گردید، سپس جهت مقایسه این روش ها با روش استاندارد پنمن مونتیث فائو شاخص های آماری RMSE (مجذور میانگین اختلاف مربعات)، MAE (میانگین انحراف معیار مطلق)،R^2 (ضریب تعیین) و D (شاخص توافق) محاسبه شد. بین روش استاندارد پنمن مونتیث فائو 56 و روش های تجربی یک معادله رگرسیونی برازش داده شد. نتایج نشان داد که بر طبق شاخص R^2 مدل بلانی کریدل و با در نظر گرفتن شاخص D مدل پریستلی تیلور عملکرد بهتری را ارائه می دهند.
