توت زینتی کاکوزا از خانواده توت (Moraceae) می باشد و یکی از درختان مورد استفاده در فضای سبز می باشد. درختی سایه انداز که نگهداری کمی می خواهد. آلودگی هوا، باد، خشکسالی، گرما و بیشتر انواع خاک ها را تحمل می کند. روش معمول تکثیر آن پیوند روی پایه های بذری توت سفید (Morus alba) می باشد. روش قلمه-پیوند یا انجام همزمان ریشه زایی قلمه و پیوندزنی یکی از روش های جدید تکثیر برخی درختان و درختچه های زینتی می باشد. در این تحقیق برای اولین بار از تکنیک قلمه-پیوند در تکثیر توت زینتی کاکوزا استفاده شد. به همین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب کاملاً تصادفی با ده تکرار در زمستان 1397 و بهار 1398 به اجرا درآمد. دو فاکتور شامل دو روش قلمه-پیوند (نیمانیم و امگا توسط دستگاه) و سه سطح کاربرد اسید ایندول بوتیریک (0، 500 و 1000 قسمت در میلیون) بودند. سه ماه پس از پیوندزنی صفات درصد قلمه-پیوند های ریشه دار شده، پیوندک های برگ داده، کالوس زایی پایه ها و شاخه های تولید شده پیوندک ها و طول بلندترین ریشه تولید شده و شاخه تولید شده اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تاثیر نوع روش قلمه-پیوند بر صفات کالوس زایی پایه ها، درصد قلمه-پیوندهای ریشه دار شده، درصد قلمه-پیوندهای پیوندک های برگ داده، تعداد برگ های تشکیل شده پیوندک ها، طویل ترین طول ریشه تشکیل شده و طویل ترین طول شاخه شکیل شده معنی دار گردید. تاثیر سطوح مختلف اسید ایندول بوتیریک نیز بر تمامی این صفات اندازه گیری شده معنی دار گردید. همچنین اثر متقابل این دو عامل بر تمامی صفات مورد ارزیابی به جز کالوس زایی پایه ها، درصد قلمه-پیوندهای ریشه دار شده معنی دار گردید. بر اساس نتایج، روش قلمه-پیوند نیمانیم سبب افزایش معنی دار درصد قلمه-پیوندهای ریشه دار شده، درصد قلمه-پیوندهای برگ داده، کالوس زایی پایه ها، تعداد برگ ها تشکیل شده و طول ترین شاخه و ریشه های تشکیل شده نسبت به روش امگا گردید. با افزایش کاربرد غلظت اسید ایندول بوتیریک صفات درصد قلمه-پیوندهای ریشه دار شده، درصد قلمه-پیوندهای برگ داده، کالوس زایی، تعداد برگ ها تشکیل شده و طول ترین شاخه و ریشه های تشکیل شده افزایش معنی دار نشان داد و بهترین نتایج با غلظت 1000 قسمت در میلیون حاصل گردید. به طور کلی روش نیمانیم دارای درصد گیرایی بیشتری در مقایسه با روش امگا بود و با افزایش کاربرد سطوح
