آموزش اصول فقه در مقاطع دانشگاهی، به‌ویژه در رشتۀ حقوق، با دشواری‌های خاص خود روبه‌رو است. کتب درسی اصول فقه در حوزۀ علمیه به زبان عربی نگاشته شده است، درحالی که بسیاری از دانشجویان در فهم متون عربی مشکل جدی دارند. اهمیت آموزش درست اصول فقه بر صاحب‌نظران پوشیده نیست. استدلال صحیح برای مواد قانونی و جلوگیری از برداشت اشتباه از قوانین، مهم‌ترین دلایل گنجاندن این درس در مقاطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد است. تدوین کتاب درسی به زبان فارسی که بتواند اهم مطالب اصول فقه را به سهولت به دانشجویان انتقال دهد بسیار مهم است. کتاب «اصول فقه کاربردی» با بهره‌گیری از تجارب کتب درسی پیشین، تلاش کرده است که کاربرد اصول فقه در حقوق را به‌صورت عملی نشان بدهد. استقبال گستردۀ جامعۀ دانشگاهی از این کتاب، حکایت از این دارد که انتظارات تا حد زیادی برآورده شده است. از طرفی، اقبال خوب مدرسان به کتاب اصول فقه کاربردی و نیز وجود برخی نقایص در آن، لزوم نقد این کتاب را بیش از پیش نمایان می‌کند. پرداخت به موضوع‌هایی که جنبۀ کاربردی آن چندان روشن نیست، از اشکال‌های مهم این کتاب است. در کنار آن، بسیاری از مطالب با عنوان «برای مطالعۀ بیشتر» آورده شده است که جنبۀ الزامی ندارد. از آنجا که این کتاب به‌عنوان منبع اصلی کارشناسی‌ارشد معرفی شده است، شایسته بود این بخش بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. در این تحقیق روش پژوهش بر اساس کتابخانه‌‌ای است.
