یکی از مسائل مورد اختلاف اشاعره و معتزله،مسئله دائمی یا منقطع بودن عذاب فاسقان در جهنم است هر یک از این دو گروه استدلال های گوناگونی در اثبات دیدگاه خویش می آورند که دامنه آن به مباحث زبان شناسی قرآن کریم و واژه شناسی آن کشیده شده است اشاعره معتقدند واژه خلود در قرآن به معنای اقامت و مکث طولانی است به گونه ای که در زمان آینده منقطع می گردد. در مقابل ،معتزله برآن هستند که این واژه بر اقامت دائمی و ابدی دلالت می کند،به گونه ای که هیچ گاه منقطع نمی گردد. روش این پژوهش ، توصیفی - تحلیلی است. در پژوهش حاضر اثبات شده که نظریه اشاعره در این مورد دچار کاستی و نقصان اساسی است و وضع حقیقی واژه خلود بر اقامت دائمی و ابدی دلالت می کند؛زیرا استشهادات عرفی و شعری اشاعره به گونه ای از جملات کنایی هستند نه حقیقی،و استعمال خلود در آیات قرآنی نیز حاکی از معنای اقامت ابدی و دائمی است نه منقطع.
