منیره محمودی

نانوذرات اکسید روی قادرند با تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) تغییراتی در میزان کلسیم درون سلولی، میزان بیان فاکتور های رونویسی و سایتوکین ها ایجاد نموده و منجر به تغییر در روند رونویسی ژن ها و آسیب رساندن به DNA سلول شوند. هدف از این تحقیق بررسی اثر آنتی اکسیدانی ان استیل سیستئین بر تغییرات بافتی بیضه، اسپرماتوژنز در موش های دچار مسمومیت با نانوذرات اکسید روی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، 24 سر موش بالغ نژاد NMRI با میانگین وزنی (11/2 ± 45/35 گرم) به طور تصادفی به چهار گروه (6n=) تقسیم شدند. گروه کنترل (سالین، 1 میلی لیتر/ کیلوگرم)، گروه تحت درمان با نانوذرات اکسید روی (50 میلی گرم/ کیلوگرم -روزانه) ، گروه تحت درمان با ان استیل سیستئین (150 میلی گرم/ کیلوگرم-روزانه) و گروه تحت درمان با ان استیل سیستئین + نانوذرات اکسید روی. کلیه تزریقات بصورت درون صفاقی انجام شد. پس از 28 روز بیضه چپ از بدن خارج و پس از تثبیت، برش-گیری، مراحل بافتی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین ارزیابی استریولوژیکی انجام شد. همچنین تحرک، تعداد، قابلیت حیات و طول دم اسپرم اندازه گیری و میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (با استفاده از تست FRAP)، سطح مالون دی آلدئید(MDA) ، سطح تستوسترون و هورمون‫های LH و FSH سرم نیز مورد بررسی قرار گرفت. داده‫ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه آنالیز و تفاوت میانگین ها در حد (05/0p<) معنی دار در نظر گرفته شد.‬‬‬‬ نتایج : در گروه نانوذرات اکسید روی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری در حجم، طول، قطر و ارتفاع اپی تلیوم زایشی و افزایش معنی داری در بافت بینابینی لوله های منی سازدیده شد (001/0p<). در این گروه میانگین تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز و سلول های سرتولی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (001/0p<). همچنین در این گروه تعداد اسپرم، درصد تحرک پیش رونده، قابلیت حیات، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، میزان تستوسترون و سطح LH سرم به طور معنی‫داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت(001/0p<). در حالی که سطح MDA پلاسما افزایش معنی دار (001/0p<) و طول دم اسپرم و سطح FSH تغییری را نشان نداد(05/0 p>). در گروه تیمار همزمان، ان استیل سیستئین توانست پارامترهای فوق را نسبت به گروه نانوذرات اکسید روی بهبود دهد گرچه در برخی موارد به حد گروه ک