سوراخکاری استخوان کاربرد عمده ای در جراحی های ارتوپدی، نمونه برداری های استخوانی و همچنین دندانپزشکی دارد. بافت استخوان ماده ای است ناهمسانگرد، غیرهمگن و متخلخل که میزان تخلخل آن بسته به عواملی چون مکان، وظیفه و شرایط عملکرد بین 5 الی 95 درصد می باشد. فرآیند های ماشینکاری از دیدگاه تغییر شکل و استحکام ماده ای که تحت ماشینکاری قرار می گیرد در حیطه ی مکانیک جامدات قرار می گیرد. بر اساس تحقیقات موجود یکی از روشمند ترین روش های موجود در مطالعه چنین فرآیند هایی، روش شبیه سازی عددی است. در شبیه سازی تمرکز اساسی علاوه بر فرآیند، بر روی مدل ماده خواهد بود. مدل ماده دینامیکی استفاده شده در این پژوهش معادلات ساختاری جانسون- هالمکویست می باشد، همچنین ضرایب مدل ماده برای استخوان به صورت روشمند تهیه شده است. در طول درمان شکستگی استخوان سعی بر آن است تا عضو شکسته شده موقعیت قبلی خود را بازیابی کند و بدین منظور می بایست اجزای شکسته شده کاملاً در کنار یکدیگر به صورت ثابت قرار بگیرند. به وسیله سوراخکاری استخوان می توان پیچ هایی را در داخل اعضای شکسته قرار داد تا بخش های دچار شکستگی نسبت به یکدیگر ثابت گردند. در طول عمل سوراخکاری به عضو شکسته نیروی زیادی وارد می شود. اعمال نیروی بیش از حد به بافت استخوان موجب شکستگی و یا گسترش ترک در استخوان و افزایش طول دوره درمان می شود. پارامتر های مختلف سرعت دورانی ابزار، نرخ پیشروی ابزار، قطر ابزار، هندسه، خصوصیات و جنس ابزار، فرسایش ابزار و سیستم خنک کاری به عنوان پارامتر های ورودی فرآیند و مقادیر نیرو و گشتاور اعمالی به استخوان همچنین میزان افزایش دما از جمله مهم ترین پارامتر های خروجی فرآیند سوراخکاری استخوان می باشد.
