دو فرضیه اصلی برای بررسی ماهیت سودآوری بنگاه ها در صنعت بیمه وجود دارد. فرضیه اول مربوط به سختار-رفتار-عملکرد سنتی (SCP ) و فرضیه دوم مربوط به ساختار کارا (ESH) است. در این مقاله با استفاده از داده های منتشر شده توسط بیمه مرکزی ج.ا.ا، برای دوره 1382-1388، برای 15 شرکت بیمه در ایران، اعتبار این دو فرضیه برای صنعت بیمه ایران آزمون می شود. نتایج این تحقیق فرضیه سنتی ساختار-رفتار- عملکرد را مورد تائید قرار می دهد و بیان می کند در صنعت بیمه ایران، تمرکز بالاتر منجر به سودآوری بیشتر می شود و سهم بازاری بالاتر منجر به سودآوری بالاتر نخواهد شد.
