تبخیر یکی از مسائل مهم در مدیریت منابع آب می باشد و بالا بودن درصد تلفات ناشی از تبخیر از سطح مخازن ذخیره آب همواره به عنوان یکی از دغدغه های جدی مدیران و پژوهشگران منابع این عرصه مطرح بوده است تا بتوانند تا حد امکان از آب جمع آوری شده در مخازن ذخیره محافظت نمایند. در این راستا تلاش های مختلفی به منظور کاهش تبخیر انجام شده است. هدف از این تحقیق مقایسه روش های فیزیکی و شیمیایی کاهش تبخیر در مقیاس آزمایشگاهی می باشد. در این مطالعه استفاده از توپ های پلاستیکی (توپ سایه) به عنوان روش فیزیکی و استفاده از الکل های سنگین (اکتادکانول و هگزادکانول) به عنوان روش شیمیایی درنظر گرفته شده است. بدین منظور سه تشت کلاس A آمریکایی در شرایط یکسان در نظر گرفته شد و میزان تبخیر در تشت حاوی توپ های پلاستیکی و تشت حاوی الکل ها در سه سناریو مختلف اندازه گیری و با تشت تبخیر شاهد مقایسه گردید. نتایج نشان داد که هر دو روش فیزیکی (توپ سایه) و شیمیایی (الکل های سنگین) اثر قابل توجهی در کاهش تبخیر دارند و بررسی ترکیبی هر دو روش نیز حاکی از این بود که تلفیق دو روش بالاترین راندمان را دارد. در نهایت با درنظر گرفتن اثر وزش باد و همچنین تبادل اکسیژن بین هوا و آب و مساله کیفیت آب، روش توپ سایه روش مناسب تری در کاهش تبخیر محسوب می شود. البته در انجام این روش در مقیاس واقعی، هزینه بالای تهیه توپ های پلاستیکی نیز باید مدنظر قرار گیرد.
