زمینه و هدف: صمیمیت از جمله عواملی است که برای تحکیم روابط زناشویی، ایجاد محبت بیشتر و جلوگیری از گسیختن پیوندهای زناشویی ضرورت دارد. مطالعه عوامل مرتبط و رویکردهای موثر بر صمیمیت زناشویی و ابعاد مختلف آن به جهت تاثیری که بر بهداشت روانی خانواده دارد، از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی زوج درمانی به شیوه گاتمن بر صمیمیت زناشویی زوجین شهر اهواز بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین شهر اهواز بودند که به فراخوان محقق برای بهبود صمیمیت زناشویی پاسخ داده بودند. نمونه این پژوهش را تعداد 30 زوج تشکیل می داد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه صمیمیت در ازدواج وﻧﺪن ﺑﺮوک و ﺑﺮﺗﻤﻦ (MIQ) و طرح پژوهش، طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیری و چند متغیری تحلیل گردید. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد که زوج درمانی به شیوه گاتمن باعث بهبود صمیمیت زناشویی و مولفه های آن، ﺷامل ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ، ﻣﯿﺰان ﺗﻮاﻓﻖ، ﻣﯿﺰان ﺻﺎدق ﺑﻮدن، ﻋﻼﻗﻪ و ﻣﺤﺒﺖ داﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ و ﻣﯿﺰان ﭘﺎﯾﺒﻨﺪی ﺑﻪ ﺗﻌﻬﺪات، شده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر و اثربخشی رویکرد زوج درمانی گاتمن و تاکید این رویکرد بر شناخت و اصلاح 4 رفتار مخرب و تاثیر آن بر ارتباط زناشویی و صمیمیت همسران، توصیه می شود این رویکرد در آموزش های پیش از ازدواج و نیز درمان های زوجی به کار گرفته شود.
