محسن نظری فر

چکیده زمینه و هدف: این پژوهش به منظور بررسی رابطه تمایز یافتگی و سازگاری شغلی معلمان انجام گرفته است. روش پژوهش: این مطالعه از نوع توصیفی با طرح همبستگی است. در این پژوهش ارتباط تمایزیافتگی خود با میزان سازگاری شغلی مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان متأهل شاغل در آموزش و پرورش شهرستان باغملک بود، و حجم نمونه تعداد 200 نفر برآورد شد که به شیوۀ تصادفی منظم نمونه گیری گردید. ملاک های ورود عبارت بودند از: معلم بودن و متاهل بودن. ملاک خروج هم عدم تمایل به تکمیل پرسشنامه بود. برای سنجش سازگاری شغلی از پرسشنامه سازگاری شغلی ( (Dawis & Lofquist, 1991 و برای سنجش تمایزیافتگی از آزمون تمایزیافتگی خود (Skowron & Smith, 2003) استفاده شد. در این پژوهش، جهت نمایش داده ها از روش های آماری توصیفی جدول میانگین، انحراف استاندارد استفاده شد و همچنین به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از روش های آماری استنباطی همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تمایز یافتگی و مؤلفه های آن با سازگاری شغلی در سطح (01/0) رابطه معنادار وجود دارد ( r= 0/53). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که از بین مؤلفه های تمایزیافتگی فقط واکنش پذیری عاطفی و هم آمیختگی با دیگران می توانند واریانس متغیر سازگاری شغلی را به صورت معنی دار تبیین کنند و 33 درصد واریانس مربوط به سازگاری شغلی به وسیله مؤلفه های تمایزیافتگی تبیین می شود. نتیجه گیری: این یافته ضرورت توجه به تمایزیافتگی بالا به عنوان یکی از عوامل زمینه ساز سازگاری شغلی در بین معلمان را خاطرنشان می سازد.