نزار قبانی، شاعر سرشناس معاصر سوریه و حسین منزوی، پدر غزل معاصر ایران، از جمله شاعرانی هستند که با جادوی عشق، آثار جاودانی بر تارک ادبیات حک نموده و پیوسته اشعاری از عشق، درد، وطن و احساسات صادقانه خود سروده اند. پژوهش حاضر بر آن است که عاشقانه های این دو شاعر معاصر رار با رویکرد تطبیقی بررسی نماید و به ماهیت عشق و چگونگی بازتاب آن، در کنار مفاهیمی همچون دین، وصال، انتظار، زن، خیال، وطن، آزادی و... دست یابد و نشان دهد که نزار قبانی و حسین منزوی چگونه توانستند با استفاده از عنصر عشق، لطیفترین و زلالترین افکار و اندیشه های خود را به نمایش گذاشته و عشق زمینی را مقدمه ای برای رسیدن به عشق آرمانی وسیر در راه کمال و رستگاری قرار دهند....
