کاهش هزینه‌های ساخت فرآورده‌های بتنی، نیازمند رعایت اصولی است که همزمان با دستیابی به کیفیت مطلوب بتن، هدر رفت منابع را نیز به حداقل برساند. نزدیک شدن مقاومت فشاری عملی به مقاومت فشاری محاسباتی در طرح اختلاط نیازمند انتخاب شرایطی مناسب برای عمل‌آوری است. عمل‌آوری بتن از لحظه ساخت آغاز و تا رسیدن به مقاومت نسبی مطلوب ادامه می‌یابد. بتن در امتداد تکمیل آب‌پوشانی سیمان و پوزولان‌ها، تا انتهای این فرآیند نیازمند تمهیداتی است که آب مورد نیاز آن را فراهم کند. ارزیابی زمان و شیوه عمل‌آوری خارجی، که از روش‌های مرسوم در ایران و جهان برای تامین آب سیمان پس از ساخت بتن محسوب می‌شود، گامی است برای دستیابی به بازه بهینه زمانی در عمل‌آوری که درعین بهبود کیفیت بتن، سبب کاهش هزینه‌های ثانوی سازه‌های بتنی نیز می‌شود. در این پژوهش، پرهزینه و مشکل ترین روش عمل‌آوری خارجی یعنی غرق‌آب کردن بتن تا لحظه آزمون مقاومت فشاری در مقابل کم هزینه‌ترین و ساده‌ترین روش عمل‌آوری خارجی یعنی حفاظت بتن پس از ساخت به مدت 24 ساعت قرار گرفته است تا نتیجه هردو روش عمل‌آوری خارجی با نمونه عمل‌آوری در هوا مقایسه شود. نتیجه این پژوهش بیانگر شتاب افزایش مقاومت فشاری نمونه‌های بتنی تا 28 روز تحت شرایط و بازه‌های زمانی متفاوت عمل‌آوری خارجی است.
